Goedemorgen op deze mooie zondagmorgen,
Het wordt voor mij, door alle drukte die ik rondom mij heen heb, een beetje moeilijk om nog met enige regelmaat een blogje te schrijven. Maar helemaal opgeven, kan ik nog niet. Ik schrijf nu bijna zeven jaar frequent mijn belevenissen en plaats deze voor alle mensen die het maar lezen willen op het internet.
Maar dit tijdperk dreigt mij voorbij te streven.
Op Google + kan ik straks niets meer plaatsen, zij gaan binnenkort uit de lucht en facebook begint hier en daar ook wat scheurtjes en scheuren te vertonen.
Het nieuwe korte schrijfkanaal is Instagram, ook daar ben ik tegenwoordig lid van ( je moet wel, wil je een beetje meegaan met deze tijd ) ik heb de eerste foto, van mijn boek met bijpassende boekenlegger'
weliswaar zonder tekst, maar wel met een verwijzing naar mijn Website reeds geplaatst. Daar kan men, bijna, alles te weten komen, van wat ik allemaal uitspook op creatief gebied. Gemak dient de mens nietwaar?
Soms heb ik het gevoel dat de tijd bezig is mij in te halen en kan ik het allemaal niet meer bijhouden.
Op dit moment zeker niet, want ik ben net een junk die bezig is af te kicken van de Prednison. Ik sta nu op een half tabletje per dag en mijn lijf protesteert als een gek. Alle pijn en moeheid, die ik even niet had, komen voor mijn gevoel dubbel en dwars terug. Leuk is anders, maar ik heb er wel mee te dealen en wanneer ik mijn kwaliteit van leven wil behouden, moet ik wel blijven lachen en het liefst veel, dan vergeet ik misschien even die ellendige pijn, die maakt dat ik zo af en toe uitgevloerd door vermoeidheid, om 20.00 uur in de avond, van ellende mijn bed in duik om in de armen van Morpheus in de droomslaap der vergetelheid te storten zodat ik even niets meer voel.
Genoeg narigheid. Ik neem u mee naar de positiviteit in mijn leven.
Mijn boek, zoekt zijn eigen weg in boekenland en gaat half februari door Nederland en België rouleren om gelezen te worden door mensen die daar interesse in hebben. Ik heb mij aangemeld bij het 'Selfpub café' die daar zorg voor gaan dragen in ruil voor een recensie en wat meer bekendheid. Over recensie gesproken, als het goed is komt er binnenkort ook eentje van een recensiste uit Maastricht die mijn boek binnenkort gaat lezen.. Jaja hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Mijn uitgever is door de eerste druk heen en gaat overwegen om het boek (zonder schoonheidsfoutjes) te herdrukken. Ik zou me zéér vereerd voelen en hou u uiteraard op de hoogte. Ondertussen ben ik druk bezig met het tot stand laten komen van een bijzonder kinderboekje. Dat vraagt tijd en veel energie, maar is zó leuk, dat ik bijna vergeet dat ik artrose heb. Ik moet alle teksten straks gaan halen uit een wirwar van kladjes die overal en nergens liggen. Ik ga tegenwoordig met een klein opschrijfboekje naar bed om alle idiote ingevingen te noteren ook bij nacht en ontij. Mijn creativiteit mag stromen en is nog lang niet opgedroogd.
Even iets anders, de lekkage in mijn stulpje is, zoals u weet, opgelost door de twee mannen in het zwart en inmiddels is de winterschilder langs geweest, die met een vochtmeter het stukje verspochte plafond heeft gemeten en aangekondigde na drie weken weer contact met mij op te nemen. De meter sloeg behoorlijk uit, de boel bleek veel te vochtig om te kunnen reinigen en opnieuw te witten. Geluk bij een ongeluk, de vochtplekken zitten achter de gordijnrails, dus wordt alleen dat stukje gewit. Dat is in ieder geval iets om dankbaar voor te zijn, want anders had ik mijn slaapsuite moeten ontruimen en daar moet ik nu net even niet aan denken pfff.. Ben al moe als ik dit alleen al opschrijf!
Verder heb ik besloten om mezelf elke maand van dit nieuwe jaar een klein cadeautje toe te kennen in de vorm van een bos bloemen, dure bonbonnetjes of iets anders. De eerste klapper van de maand januari werd een bioscoopkaartje van het Filmhuis voor de film 'Bohemien Rhapsody' over het leven van Queen, Freddy Mercury. Vanaf de eerste seconde werd ik meegezogen en zat ik er helemaal in. Geweldig! wat een goede keuze voor mijn eerste cadeautje. Mijn tweede weet ik ook al, want daar kan ik niet omheen... dat wordt een JBL bleutooth speakertje, en niet alleen vanwege mijn initialen, maar vanwege het mooie geluid als aanvulling op mijn appeltje. Zo kom ik helemaal niet meer uit mijn bureaustoel.
Er valt nog veel te leren over mijn nieuwe aanwinst. Ik moet alle foto's die inmiddels vanaf mijn oude laptop zijn overgezet op ' Granny Smith' in mappen plaatsen op hun nieuwe locatie, ook dat vraagt tijd en energie, maar ook dat, is leuk. Mijn wachtwoorden van alles waar ik een ww voor nodig heb, zal ik ook maar eens een fatsoenlijk neerpennen en een veilige plek geven. En zo zijn er nog legio dingen die ik nog wil, wens en moet doen, liefst voordat de lente begint.
Het ergste kabaal in deze bouwput, deze poel van jolijt had vorige week zijn hoogtepunt bereikt en wordt nu weer, naar ik mag aannemen tot normale proporties teruggebracht. Dat werd tijd! Het halve appartementen complex, met of zonder ' Philips oorbellen' lees; gehoorapparaten, is volgens mij overspannen door die herrie. ikzelf zat aan de rand van... en was zwaar overprikkelt. Ik mag hopen, dat men de verbouwing in het flatje aan de overkant van de gang nog even uitstelt, totdat de gemoederen iets minder verhit zijn.
Want het leven op de drempel, in de poppenkast, van de overgang, valt soms niet mee. Zeker niet met achterstallig onderhoud, waaraan men nu ineens gaat beginnen. Pleisters plakken aan de buitenkant en aan de binnenkant renoveren opdat men de huurprijzen weer drastisch kan aanpassen. Het weet wat tegenwoordig. Ik ben nog elke dag blij met mijn huisje en mijn plekje, maar dan toch het liefst in stilte. Morgen komt mijn hulpje voor de grote HH klussen, want die kan ik na een half leven boesteren bij anderen, met als gevolg zware slijtage, niet meer aan. Ben altijd blij wanneer zij komt. Daarna moet ik weer in de ruststand voor een dag of twee en probeer ik op de woensdagen toch te gaan trainen in het warmwaterbad.
Ik word zolangzamerhand een echte BNer, lees; bejaarde Nederlander, maar wie schrijft die blijft.
Daar ga ik nog maar even vanuit, want ik ben nog niet helemaal uitgeschreven.
maar wel voor vandaag. Warme groeten van Josephientje.
© Josephientje
Het wordt voor mij, door alle drukte die ik rondom mij heen heb, een beetje moeilijk om nog met enige regelmaat een blogje te schrijven. Maar helemaal opgeven, kan ik nog niet. Ik schrijf nu bijna zeven jaar frequent mijn belevenissen en plaats deze voor alle mensen die het maar lezen willen op het internet.
Maar dit tijdperk dreigt mij voorbij te streven.
Op Google + kan ik straks niets meer plaatsen, zij gaan binnenkort uit de lucht en facebook begint hier en daar ook wat scheurtjes en scheuren te vertonen.
Het nieuwe korte schrijfkanaal is Instagram, ook daar ben ik tegenwoordig lid van ( je moet wel, wil je een beetje meegaan met deze tijd ) ik heb de eerste foto, van mijn boek met bijpassende boekenlegger'
Soms heb ik het gevoel dat de tijd bezig is mij in te halen en kan ik het allemaal niet meer bijhouden.
Op dit moment zeker niet, want ik ben net een junk die bezig is af te kicken van de Prednison. Ik sta nu op een half tabletje per dag en mijn lijf protesteert als een gek. Alle pijn en moeheid, die ik even niet had, komen voor mijn gevoel dubbel en dwars terug. Leuk is anders, maar ik heb er wel mee te dealen en wanneer ik mijn kwaliteit van leven wil behouden, moet ik wel blijven lachen en het liefst veel, dan vergeet ik misschien even die ellendige pijn, die maakt dat ik zo af en toe uitgevloerd door vermoeidheid, om 20.00 uur in de avond, van ellende mijn bed in duik om in de armen van Morpheus in de droomslaap der vergetelheid te storten zodat ik even niets meer voel.
Genoeg narigheid. Ik neem u mee naar de positiviteit in mijn leven.
Mijn boek, zoekt zijn eigen weg in boekenland en gaat half februari door Nederland en België rouleren om gelezen te worden door mensen die daar interesse in hebben. Ik heb mij aangemeld bij het 'Selfpub café' die daar zorg voor gaan dragen in ruil voor een recensie en wat meer bekendheid. Over recensie gesproken, als het goed is komt er binnenkort ook eentje van een recensiste uit Maastricht die mijn boek binnenkort gaat lezen.. Jaja hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Mijn uitgever is door de eerste druk heen en gaat overwegen om het boek (zonder schoonheidsfoutjes) te herdrukken. Ik zou me zéér vereerd voelen en hou u uiteraard op de hoogte. Ondertussen ben ik druk bezig met het tot stand laten komen van een bijzonder kinderboekje. Dat vraagt tijd en veel energie, maar is zó leuk, dat ik bijna vergeet dat ik artrose heb. Ik moet alle teksten straks gaan halen uit een wirwar van kladjes die overal en nergens liggen. Ik ga tegenwoordig met een klein opschrijfboekje naar bed om alle idiote ingevingen te noteren ook bij nacht en ontij. Mijn creativiteit mag stromen en is nog lang niet opgedroogd.
Even iets anders, de lekkage in mijn stulpje is, zoals u weet, opgelost door de twee mannen in het zwart en inmiddels is de winterschilder langs geweest, die met een vochtmeter het stukje verspochte plafond heeft gemeten en aangekondigde na drie weken weer contact met mij op te nemen. De meter sloeg behoorlijk uit, de boel bleek veel te vochtig om te kunnen reinigen en opnieuw te witten. Geluk bij een ongeluk, de vochtplekken zitten achter de gordijnrails, dus wordt alleen dat stukje gewit. Dat is in ieder geval iets om dankbaar voor te zijn, want anders had ik mijn slaapsuite moeten ontruimen en daar moet ik nu net even niet aan denken pfff.. Ben al moe als ik dit alleen al opschrijf!
Verder heb ik besloten om mezelf elke maand van dit nieuwe jaar een klein cadeautje toe te kennen in de vorm van een bos bloemen, dure bonbonnetjes of iets anders. De eerste klapper van de maand januari werd een bioscoopkaartje van het Filmhuis voor de film 'Bohemien Rhapsody' over het leven van Queen, Freddy Mercury. Vanaf de eerste seconde werd ik meegezogen en zat ik er helemaal in. Geweldig! wat een goede keuze voor mijn eerste cadeautje. Mijn tweede weet ik ook al, want daar kan ik niet omheen... dat wordt een JBL bleutooth speakertje, en niet alleen vanwege mijn initialen, maar vanwege het mooie geluid als aanvulling op mijn appeltje. Zo kom ik helemaal niet meer uit mijn bureaustoel.
Er valt nog veel te leren over mijn nieuwe aanwinst. Ik moet alle foto's die inmiddels vanaf mijn oude laptop zijn overgezet op ' Granny Smith' in mappen plaatsen op hun nieuwe locatie, ook dat vraagt tijd en energie, maar ook dat, is leuk. Mijn wachtwoorden van alles waar ik een ww voor nodig heb, zal ik ook maar eens een fatsoenlijk neerpennen en een veilige plek geven. En zo zijn er nog legio dingen die ik nog wil, wens en moet doen, liefst voordat de lente begint.
Het ergste kabaal in deze bouwput, deze poel van jolijt had vorige week zijn hoogtepunt bereikt en wordt nu weer, naar ik mag aannemen tot normale proporties teruggebracht. Dat werd tijd! Het halve appartementen complex, met of zonder ' Philips oorbellen' lees; gehoorapparaten, is volgens mij overspannen door die herrie. ikzelf zat aan de rand van... en was zwaar overprikkelt. Ik mag hopen, dat men de verbouwing in het flatje aan de overkant van de gang nog even uitstelt, totdat de gemoederen iets minder verhit zijn.
Want het leven op de drempel, in de poppenkast, van de overgang, valt soms niet mee. Zeker niet met achterstallig onderhoud, waaraan men nu ineens gaat beginnen. Pleisters plakken aan de buitenkant en aan de binnenkant renoveren opdat men de huurprijzen weer drastisch kan aanpassen. Het weet wat tegenwoordig. Ik ben nog elke dag blij met mijn huisje en mijn plekje, maar dan toch het liefst in stilte. Morgen komt mijn hulpje voor de grote HH klussen, want die kan ik na een half leven boesteren bij anderen, met als gevolg zware slijtage, niet meer aan. Ben altijd blij wanneer zij komt. Daarna moet ik weer in de ruststand voor een dag of twee en probeer ik op de woensdagen toch te gaan trainen in het warmwaterbad.
Ik word zolangzamerhand een echte BNer, lees; bejaarde Nederlander, maar wie schrijft die blijft.
Daar ga ik nog maar even vanuit, want ik ben nog niet helemaal uitgeschreven.
maar wel voor vandaag. Warme groeten van Josephientje.
© Josephientje
Reacties
Een reactie posten