Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Los zand    24-3-2019 Als los zand glipt de tijd door mijn vingers en is ook deze dag voorbij voordat ik er erg in heb. De duisternis treedt langzaam in en ik zie de zon achter de bomen zakken in een fel rode gloed. Even ga ik buiten op mijn balkonnetje staan om naar dit, elke keer weer verbijsterende spektakel te kijken. Het is oogstrelend zoals de natuur zich laat zien, elke dag weer in een andere gedaante. Zelf loop ik nog steeds in de vette lappen, vanochtend bij het opstaan, heb ik razendsnel alle voornemens die ik voor deze dag had, van tafel geveegd en laat ik het leven toe zoals het zich aandient. Soms heb ik van die dagen, waarop er werkelijks niets uit mijn handen komt en mijn geest zich kennelijk aan het voorbereiden is op de volgende aanval van creativiteit die op ditzelfde moment een uitbarsting heeft. Mijn vingertoppen dansen over het toetsenbord en ik ben niet meer te stoppen. Zinnen lang en kort, schieten door mijn hoofd en worden onmiddellijk
Recente posts
Hoe triest en typerend. De klacht die ik gisterenmiddag heb neergelegd betreffende het onmenselijke gedrag van een van de chauffeurs van 'WMO Taxi Gooi en Vechtstreek' welke ik gedeeld heb met hun facebook pagina en de mijne, heeft geleid tot het plotseling opschonen van bovengenoemde pagina. Twee klachten (waaronder de mijne) zijn per onmiddellijk van hun site verwijderd. Deze actie van WMO taxi zegt  wel genoeg! Maar de actie van fb kan ik absoluut niet billijken, temeer omdat mijn klacht op geen enkele manier onfatsoenlijkheden bevat. Publiceren,(uitwisseling, waar fb toch voor bedoeld is) heeft gemaakt dat ik nu min of meer geboycot wordt. Ik kan opeens niets meer op mijn tijdlijn kwijt, geen likes of een opmerking plaatsen bij mijn facebook vrienden. Oeps er is iets mis, heb ik vandaag net iets te vaak voorbij zien komen! Als Nederlands staatsburger, levend in een land, waarin vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel staat ben ik stomverbaasd over de actie van
# WMO-taxi regio Gooi en Vechtstreek. KLACHT! Dit schreef ik net naar de redactie van de Gooi en Eemlander. Geachte redactie, Ik zou onderstaand artikel graag geplaatst zien in uw krant. Ik vraag mij zo langzamerhand af in wat voor maatschappij wij leven ? Wat een wan toestanden. Over onderstaande ben ik echt met stomheid geslagen. Mijn oude zieke buurvrouw van in de tachtig, moet naar de huisarts. Helaas kan zij niet te voet, daar is het te ver voor en gezien haar ziekte en leeftijd niet echt verantwoordt. Mevrouw besluit, voor de allereerste keer in haar leven, gebruik te maken van haar WMO pas die zij jaren geleden aanvroeg en die haar is toegekend. Ze vraagt mij, om reden dat zij hardhorend is, de taxicentrale te bellen voor het maken van een afspraak. Dat doe ik en er wordt mij verzekerd, dat mevrouw de eerste 500 zones van de gemeente vergoed krijgt op deze pas. Mevrouw wordt keurig op het bewuste tijdstip in de middag opgehaald, hoeft niets te betalen en wordt
Mijn dierbare vriendin is afgelopen zondagnacht zachtjes overgegaan. Zij heeft haar ogen voor de allerlaatste keer gesloten. Het is goed zo. Vandaag, acht maart is het thema van de 'Internationale Vrouwendag, Heldinnen.'  Wij brengen straks een heldin naar haar laatste rustplaats om haar de allerlaatste eer te bewijzen. Een eer, die haar toekomt. R.I.P.   Rest In Paradise © Josephientje
Afgelopen zondag heb ik, misschien wel voor de allerlaatste keer, de stem van mijn lieve vriendin mogen horen. Zij brengt haar laatste weken, dagen door in een Hospice om in alle rust over het lijden heen te kunnen gaan. Dit vloeide er na ons korte gesprekje uit mijn pen: Ik ben Mijn hart voelt zwaar, alsof het lasten heeft gedragen. Mijn geest bedrukt en dof in tijd van lange bange dagen Tranen meanderen in diepe rimpels langs mijn gelaat Het zoute vocht bij aanraking van m’n tong mijn aangezicht verlaat De jaren tellen mijn aardse kleed gehavend en geschonden Aangetast door de tand des tijds die ‘t meedogenloos deed verwonden Mijn uren geteld het sterven nabij mijn tijd bijna verstreken. Ik slaak mijn allerlaatste zucht terwijl mijn ogen breken het levenslicht gedoofd Is voor de dood geweken De tijd is om mijn strijd gestreden ik heb gelachen en geleden Mijn energie begint de terugreis naar de oorsprong In ‘t aangezicht van gouden licht naar onbeperkte
Zonder gescheurde kleren, heb ik de afgelopen tijd ook weer overleefd. is even kijken of ik een redelijk beeld kan schetsen van de afgelopen dagen. Zoals u inmiddels wel weet, was ik even weg van de snelweg. Het enige dat deze afkickende junk deed, was overleven en het grauwe leven iets aangenamer maken door mezelf alsmaar moed in te spreken om vooral toch eens wat buitenlucht te gaan happen, op de fiets te stappen, naar het filmhuis te trappen en daar intens te gaan genieten van een lekkere lange film. Dit, kon ik volgens mij net aan! Daar moest ik mijzelf langzaam mentaal op voorbereiden en dat deed ik dan ook. Ik bestelde het kaartje op mijn pc, betaalde het bedrag netjes via de digitale bank, printte het zoals gewoonlijk uit op mijn eigen huisprinter en was zéér tevreden over deze daad. Ik heb een verlanglijstje van films, die ik graag op het grote doek wil bekijken en begin als eerste met de film 'de Dirigent.'  Op de tweede plaats zet ik' Mary Queen of Scot
Ik ben niet in 'the mood' zal ik maar zeggen en ' not amused.' Daarmee druk ik mij zachtjes uit, want ik heb zolangzamerhand een pesthumeur op dit vroege tijdstip van deze 'ook goedemorgen' nieuwe dag! Hoewel ik normaliter toch wel vrolijk van aard ben, zijn er een aantal externe factoren die ervoor zorgen dat ik nu een flinke hoofdpijn heb bij het opstaan en het gevoel, dat een flinke zwerm bijen mijn hoofd bevolken. Het gonst en zoemt dat het een lieve lust is. Vanaf klokslag 6 uur vanochtend is men bezig aan de buitenkant van dit pand, de voegen die vorige week met een Kango eruit gejekkerd zijn, opnieuw te vullen. Geen idee hoe dat gaat? Maar het geluid dat hiermee geproduceerd wordt hoort als het gezoem van 50 bijenvolken die in één grote zwerm met een bloedgang komen aanvliegen regelrecht mijn slaapkamer en mijn oren in. Ik heb het even helemaal gehad! Ik ben gaar, op over uit! Al mijn spieren spannen zich in één klap aan en aangezien ik nog aan h