schrijventjes van "Josephientje"

Afgelopen zondag heb ik, misschien wel voor de allerlaatste keer, de stem van mijn lieve vriendin mogen horen. Zij brengt haar laatste weken, dagen door in een Hospice om in alle rust over het lijden heen te kunnen gaan. Dit vloeide er na ons korte gesprekje uit mijn pen: Ik ben Mijn hart voelt zwaar, alsof het lasten heeft gedragen. Mijn geest bedrukt en dof in tijd van lange bange dagen Tranen meanderen in diepe rimpels langs mijn gelaat Het zoute vocht bij aanraking van m’n tong mijn aangezicht verlaat De jaren tellen mijn aardse kleed gehavend en geschonden Aangetast door de tand des tijds die ‘t meedogenloos deed verwonden Mijn uren geteld het sterven nabij mijn tijd bijna verstreken. Ik slaak mijn allerlaatste zucht terwijl mijn ogen breken het levenslicht gedoofd Is voor de dood geweken De tijd is om mijn strijd gestreden ik heb gelachen en geleden Mijn energie begint de terugreis naar de oorsprong In ‘t aangezicht van gouden licht naar onbeperkte

Zonder gescheurde kleren, heb ik de afgelopen tijd ook weer overleefd. is even kijken of ik een redelijk beeld kan schetsen van de afgelopen dagen. Zoals u inmiddels wel weet, was ik even weg van de snelweg. Het enige dat deze afkickende junk deed, was overleven en het grauwe leven iets aangenamer maken door mezelf alsmaar moed in te spreken om vooral toch eens wat buitenlucht te gaan happen, op de fiets te stappen, naar het filmhuis te trappen en daar intens te gaan genieten van een lekkere lange film. Dit, kon ik volgens mij net aan! Daar moest ik mijzelf langzaam mentaal op voorbereiden en dat deed ik dan ook. Ik bestelde het kaartje op mijn pc, betaalde het bedrag netjes via de digitale bank, printte het zoals gewoonlijk uit op mijn eigen huisprinter en was zéér tevreden over deze daad. Ik heb een verlanglijstje van films, die ik graag op het grote doek wil bekijken en begin als eerste met de film 'de Dirigent.'  Op de tweede plaats zet ik' Mary Queen of Scot

Ik ben niet in 'the mood' zal ik maar zeggen en ' not amused.' Daarmee druk ik mij zachtjes uit, want ik heb zolangzamerhand een pesthumeur op dit vroege tijdstip van deze 'ook goedemorgen' nieuwe dag! Hoewel ik normaliter toch wel vrolijk van aard ben, zijn er een aantal externe factoren die ervoor zorgen dat ik nu een flinke hoofdpijn heb bij het opstaan en het gevoel, dat een flinke zwerm bijen mijn hoofd bevolken. Het gonst en zoemt dat het een lieve lust is. Vanaf klokslag 6 uur vanochtend is men bezig aan de buitenkant van dit pand, de voegen die vorige week met een Kango eruit gejekkerd zijn, opnieuw te vullen. Geen idee hoe dat gaat? Maar het geluid dat hiermee geproduceerd wordt hoort als het gezoem van 50 bijenvolken die in één grote zwerm met een bloedgang komen aanvliegen regelrecht mijn slaapkamer en mijn oren in. Ik heb het even helemaal gehad! Ik ben gaar, op over uit! Al mijn spieren spannen zich in één klap aan en aangezien ik nog aan h

Goedemorgen op deze mooie zondagmorgen, Het wordt voor mij, door alle drukte die ik rondom mij heen heb, een beetje moeilijk om nog met enige regelmaat een blogje te schrijven. Maar helemaal opgeven, kan ik nog niet. Ik schrijf nu bijna zeven jaar frequent mijn belevenissen en plaats deze voor alle mensen die het maar lezen willen op het internet. Maar dit tijdperk dreigt mij voorbij te streven. Op Google + kan ik straks niets meer plaatsen, zij gaan binnenkort uit de lucht en facebook begint hier en daar ook wat scheurtjes en scheuren te vertonen. Het nieuwe korte schrijfkanaal is Instagram, ook daar ben ik tegenwoordig lid van ( je moet wel, wil je een beetje meegaan met deze tijd ) ik heb de eerste foto, van mijn boek met bijpassende boekenlegger' weliswaar zonder tekst, maar wel met een verwijzing naar mijn Website reeds geplaatst. Daar kan men, bijna, alles te weten komen, van wat ik allemaal uitspook op creatief gebied. Gemak dient de mens nietwaar? Soms heb ik h