Doorgaan naar hoofdcontent

Beetje verlaat verhaaltje

KLEINE MOEITE GROOT PLEZIER..

Lippenstift.....



Mijn hart is gisteren gesmolten tot een plasje voor een klein parmantig ventje.
Ik sta voor de deur van de supermarkt die ik net geplunderd heb en schuif mijn lege kar aan in de boodschappen karren rij.
Opeens hoor ik een verbaasd stemmetje zeggen "Ohhhh lippenstift"!!! Ik draai me om en kijk in twee blauwe peuter ogen waar het stemmetje bij hoort.
Zijn moeder die ernaast staat verontschuldigt hem en zegt tegen mij "Sorry hoor, maar hij is helemaal gek van lippenstift."
"Nou dat komt dan goed uit" zeg ik tegen de moeder "Ik ook!"
Ik buk me om op peuterhoogte te komen en spreek de lipstick-fan aan. "Mooi he ? zeg ik. Hij knikt en staart vol bewondering naar mijn rode lippen.
"Kijk maar eens goed van dichtbij, deze is helemaal prachtig. Er zitten glimmertjes in...."Het jongetje kijkt in diepe concentratie naar mijn knalrode gestifte mond die afgewerkt is met een confetti lipstick uit de carnavalstijd. Wel zo feestelijk voor de maand december toch?
"Wil ik ook “zegt hij resoluut. "Nou dat kan" antwoord ik terwijl ik zijn kleine mollige handje pak en er mijn handelsmerk op druk.
Hij kijkt naar de dieprode lipstickkus, slaat zijn ogen met lange peuterwimpers op en zegt vanuit het diepst van zijn mooie kinderziel. "Dank je wel hoor" Hij kijkt mij hierbij intens dankbaar en met een diepe gelukzalige bijna hemelse blik aan. Zijn ogen glinsteren.
Dit kind is helemaal gelukkig en wil dat de hele wereld laten weten en wel NU.
Er komt een mevrouw aanlopen die een fuchsia rode kleur lipstick draagt. "Kijk" roept mijn enthousiaste lipstick fan en toont haar zijn kleine hand met de rode kus erop. "Ik heb lipstick".
" Ik ook “zegt de dame en wijst op haar mond. Het jongetje houdt zijn lege handje aan haar voor alsof hij zeggen wil "toe dan". Maar de dame doet het niet. Hij kijkt een beetje bedremmeld naar haar. jammer….gemiste kans mevrouw.
Ik aai hem over zijn rode wangetjes en zeg "wees dan maar extra zuinig op die mooie rode van mij"
"Zul je hem goed bewaren en nog eens aan mij denken ? "
"Jáááhhhh "zegt hij dromerig. En terwijl zijn mama hem in het karretje zet realiseer ik me weer hoe weinig moeite het kost om een ander gelukkig te maken.
Dit kleine man-mensje heeft zomaar opeens een héle grote plek in mijn hart.

©   "Josephientje"

Reacties

Populaire posts van deze blog

Los zand    24-3-2019 Als los zand glipt de tijd door mijn vingers en is ook deze dag voorbij voordat ik er erg in heb. De duisternis treedt langzaam in en ik zie de zon achter de bomen zakken in een fel rode gloed. Even ga ik buiten op mijn balkonnetje staan om naar dit, elke keer weer verbijsterende spektakel te kijken. Het is oogstrelend zoals de natuur zich laat zien, elke dag weer in een andere gedaante. Zelf loop ik nog steeds in de vette lappen, vanochtend bij het opstaan, heb ik razendsnel alle voornemens die ik voor deze dag had, van tafel geveegd en laat ik het leven toe zoals het zich aandient. Soms heb ik van die dagen, waarop er werkelijks niets uit mijn handen komt en mijn geest zich kennelijk aan het voorbereiden is op de volgende aanval van creativiteit die op ditzelfde moment een uitbarsting heeft. Mijn vingertoppen dansen over het toetsenbord en ik ben niet meer te stoppen. Zinnen lang en kort, schieten door mijn hoofd en worden onmiddellijk
Dagje 'JORDAAN' Amsterdam. Op deze stralende, warme herfstdag staat weer een dagje 'Jordaan ' gepland. Dit keer ga ik met schrijfmaatje Ingrid. De zon staat al hoog aan de hemel wanneer ik aankom op het Amsterdamse centraal, waar wij een afspraak hebben om kwart voor 11. Ik neem een trein eerder en ben hierdoor ruimschoots op tijd. Lijkt het nu maar zo, of is het echt zo dat door de komst van de noord Zuid lijn de drukte bovengronds iets rustiger oogt? Ik zie in ieder geval niet zoveel gekrioel van mensen, meestal toeristen, die mij voor de voeten lopen. Wel is er veel politie op de been en rijden er, door politie optreden, geen treinen van en naar Hoofddorp schalt het door de luidsprekers. Het zal wel ergens voor nodig zijn, maar je zult toch maar een afspraak hebben in Hoofddorp. Ik heb nog even wat tijd, voordat ik mijzelf voor de Hoofdingang plaats, opdat mijn schrijfvriendin mij kan spotten. Dit is een lang geleden gepland dagje, waar wij ons allebei zéér op
Hoe triest en typerend. De klacht die ik gisterenmiddag heb neergelegd betreffende het onmenselijke gedrag van een van de chauffeurs van 'WMO Taxi Gooi en Vechtstreek' welke ik gedeeld heb met hun facebook pagina en de mijne, heeft geleid tot het plotseling opschonen van bovengenoemde pagina. Twee klachten (waaronder de mijne) zijn per onmiddellijk van hun site verwijderd. Deze actie van WMO taxi zegt  wel genoeg! Maar de actie van fb kan ik absoluut niet billijken, temeer omdat mijn klacht op geen enkele manier onfatsoenlijkheden bevat. Publiceren,(uitwisseling, waar fb toch voor bedoeld is) heeft gemaakt dat ik nu min of meer geboycot wordt. Ik kan opeens niets meer op mijn tijdlijn kwijt, geen likes of een opmerking plaatsen bij mijn facebook vrienden. Oeps er is iets mis, heb ik vandaag net iets te vaak voorbij zien komen! Als Nederlands staatsburger, levend in een land, waarin vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel staat ben ik stomverbaasd over de actie van