Woensdagochtend, is al een héle poos mijn zwem en welness ochtend.

Dan vertrek ik be-badpak-t en bezakt naar het zwembad bij mij om de hoek.
Dit doe ik al jaren, zij het de laatste tijd in een ietwat aangepaste vorm vanwege neuropatische pijnen en andere ongemakken.
Pijnvrij? Nee dat ben ik nóóit meer helemaal. En nee ik kan geen drie keer in de week 60 baantjes meer zwemmen.Bovendien mag ik niet meer in het koude, maar nog slechts in het warme water plonzen.Op zich is het gewoon een kwestie van acceptatie. Het heeft even wat tijd nodig om te laten bezinken dat mijn lijf nu eenmaal niet meer zo wil als een aantal jaren geleden.
Ik spreek tegenwoordig dan ook in termen van 'voor mijn operatie en na mijn rug operatie'.
Toch voel ik mij een regelrechte geluksvogel en mopper zéér zéker niet.Ik kan weer lopen ,fietsen en zwemmen en sinds ik mijn beperkingen geïntegreerd heb en ik het leven bij de dag neem of zoals het komt, dan beleef ik ook hier ware vreugde aan.
Maar niet vandaag dus...of toch wel?

Vandaag is het zwembad bestormd en overgenomen door een hele kudde schoolkinderen die vanwege een staking van de leraren vrij hebben en dus noodgedwongen zorgen voor een luidruchtige invasie in het anders zo rustige rimpelloze water in het vroege woensdagochtend zwembad.
Het uit en losgelaten zooitje ongeregeld vermaken zich hier uitstekend. Het lijkt een beetje op een tweede voorjaarsvakantie.
Meestal probeer ik zo'n vakantie te ontlopen, maar hier ben ik niet op voorbereid.
Dit vraagt dus enige aanpassing van mijn kant. Gelukkig weet ik zelf nog maar al te goed hoe ik me gedroeg en uitleefde in het zwembad toen ik jong was, dus dat scheelt.
Ik ben altijd één uur voordat de warm water fitness begint in het zwembad. Na het verplichte douchen loop ik richting sauna om op te warmen.
Het zwembad heeft een kleine, maar goeie Turkse stoomcabine waar je met een aantal mensen in badkleding héérlijk ontspannen kunt zitten voordat het echte werk begint.
Als ik merk dat ik zo ongeveer medium rare begin te worden, begeef ik me naar de wildwaterbaan in het achterste gedeelte van het zwembad en laat mij daar héérlijk loom meevoeren door de stroming.
Wanneer ik afgekoeld ben, stap ik in het bubbelbad om nog een half uurtje door en door te warmen alvorens ik naar les ga. Meestal praat ik dan wat bij met een aantal dames die ik van de les ken,
zo ook vandaag.We zitten gezellig met z,n drietjes op een bankje te bubbelen, terwijl aan de andere kant tegenover ons twee dames plaats nemen die straks ook de fitnessles gaan volgen.
Het zijn gezworen vriendinnen, ze komen ook altijd samen.
Een van de twee heeft een zwart badpak aan dat bij het decolleté afgezet is met goudkleurige lovertjes. Zij is vanwege blessures ingetaped op bovenbenen knieen en andere ledematen met bijna fluoriserende roze sport tape.
                                                 Het is een uitbundig en kleurrijk geheel.

Door de drukte en het boven alle decibels uitschietende gegil en het andere lawaai, lijkt het alsof de beide dames volkomen in shock zijn. Ik zie het vanuit mijn ooghoeken terwijl ik met de andere dames in gesprek ben en schiet er heimelijk van in de lach.
Zij zitten volkomen bewegingloos in een haast bevroren stand recht voor zich uit te staren en vertrekken geen spier. Zij zitten er wel, maar eigenlijk ook niet! Of doen alsof. Het is een voor mij zéér komisch gezicht deze twee wassen beelden in het overvolle bubbelbad.
Voor mij valt het geluid weg. Ik sluit me af en aanschouw het tafereel van afstand als was ik een ontzichtbare toeschouwer.
Dit is weer zo'n moment dat ik me gelukkig prijs dat ik dit mag zien,want het is echt té grappig.
Beide dames verblikken of verblozen niet en staren nietzeggend voor zich uit.

                                                                   VOLKOMEN ZEN.

Dan heeft de ene vriendin er opeens schoon genoeg van. Plotsklaps schiet zij omhoog en baant zich een weg door de menigte volgende generatie. Al mopperend bestijgt zij de paar treden van het trapje en slaakt haast een zucht van verlichting wanneer zij deze 'voor haar' poel van verderf heeft verlaten.
Een aantal minuten later volg ik ook en binnen luttele seconden zijn onze plekjes bezet door ...
Ach bedenk ik, om met wijlen Cruyff te spreken "Elk nadeel heb inderdaad z,n voordeel".
De leraren staken voor méér loon in het zakje. Het zwembad heeft spontaan aan deze leerlingen vandaag behoorlijk wat extra inkomen.
En de kinderen hebben plezier voor vier.
Dan moeten wij pensionada's voor deze goeie zaak 'n klein stapje terug doen en dat is voor één keer helemaal niet zo erg .Het zonnetje schijnt voor iedereen.

 groeten van Josephientje.