Vandaag ben ik gewoon héél erg vroeg wakker en uitgeslapen. Klaarwakker dus, want vandaag ben ik jarig.
lang zal ik leven in de gloria...
Voor mij maakt jarig zijn op mijn geboortedag eigenlijk niet zoveel meer uit want goedbeschouwd ben ik bijna elke dag wel een beetje jarig. Het is maar hoe je het bekijkt, ik heb zoveel lieverds om me heen dat de hele maand July al jaren in het teken van feestvieren staat en mij in ieder geval langer dan één dag het ultieme verjaardagsgevoel geeft.
Er staan allemaal gezellige vriendinnenuitjes gepland in de vorm van buiten de deur lunches en onverwachte leukig-heden die het leven zo aangenaam maken. Soms is het even snel schakelen, maar oh... Ik hou hier zo van!.
Gisteren kwam vriendin M mijn onderdanen mooi maken. Daarna was de afspraak om samen te gaan lunchen, dit komt er eigenlijk nooit van even tijd voor ons saampjes. Zij werkt en ik heb het bij tijd en wijle ook gewoon druk. maar gisteren ging het dan toch gebeuren. maar wel anders dan gepland.
'Jo? vind jij het erg om een lamp die ik besteld heb en die vandaag opgehaald moet worden samen even op te halen?' 'Nee hoor' zeg ik 'I follow the leader' ik huppel ( nou ja huppel?) wel achter je aan, no problem.'
Na de koffie en de pedicure beurt zien mijn voetjes er weer verzorgd uit en kan ik weer met goed fatsoen over straat.
Wij moeten naar Almere-Buiten daar wacht de lamp op haar. Zij rijdt, en ik krijg onderweg ondanks alle weg omleggingen en opbrekingen toch een klein beetje het vakantie gevoel. Zeker wanneer wij over de Hollandse brug rijden en ik vanaf mijn kant het strand zie liggen waar ik in de vorige eeuw 'jong, slank en mooi' de nodige tijd heb doorgebracht.
Ongelofelijk om te zien hoe snel dingen veranderen. In een paar jaar tijd is er weer zoveel bijgebouwd en wordt er nog steeds hard gewerkt aan wat de grootste stad van dit land moet gaan worden. Sommige plekken herken ik niet of nauwelijks meer.
Dit is weer zo'n dag met een gouden randje. De zon staat hoog aan de hemel en de lucht is ouderwets blauw zoals ik me dat herinner vanuit mijn kindertijd. Ik geniet met volle teugen terwijl ik arme M de oren van het hoofd klets. Ik maak nu eenmaal van alles mee en deel graag. Ben gewoon een druktemaker, ingeënt met een grammofoonnaald zoals mijn moeder dat vroeger zo subtiel kon zeggen.
Als we de auto parkeren, besluiten we ter plekke om ook even winkeltjes te gaan kijken ( Dat doe ik eigenlijk nooit meer!) en hebben we trek in iets lekkers. M weet een goeie toko waar ze overheerlijke broodjes met pittig warm rundvlees verkopen, die wij, zittend op de rand van een grote plantenbak met smaak naar binnenwerken. Ik vind het een traktatie.
Hoewel het warm is in de stad, is het, dankzij een constant licht briesje, goed uit te houden.We slenteren langs de winkeltjes waar overal uitverkoop borden hangen en drinken, in de schaduw onder een grote parasol op het terras van een Grieks restaurant een frisje. Dit is het simpele ultieme genieten. Meer heeft een mens niet nodig denk ik als ik achter M aansjok richting auto en lampenwinkel.
Dan valt mijn oog op een ijssalonnetje dat er zo netjes en gezellig uitziet dat wij daar niet aan voorbij kunnen zonder ons tegoed te doen aan een paar bolletjes verrukking met,of zonder slagroom.
Omdat ik best wel vermoeid begin te raken van het geslenter, stelt M voor de lamp op te halen, dan kan ik vast een ijsje eten.
Nou dat is aan mij besteed, want ik ben dol op ijs met echte slagroom.
M verdwijnt uit deze scene en ik bestel twee ijsjes die ik in één keer afreken, dan hoeft M alleen nog maar de smaak van de bollen uit te kiezen wanneer zij haar verlichting heeft gescoord,
Ik loop met mijn tas en bakje ijs in de hand naar de zijkant van de ijskraam en ga even zitten ook weer op de rand van een grote plantenbak om het bakje lekkers op mijn gemak te nuttigen.
Tussen de kraam en de bak met planten is een krappe open ruimte die er niet is om mensen door te laten Maar sommige mensen menen zich er toch door te moeten wurmen, want ja? Stel je toch eens voor dat je een heel klein stukje moet omlopen om bij de ingang van de ijskraam te kunnen komen.
Ik aanschouw dit gedrag en neem het in me op. wat ik denk, laat zich raden.
Schuin tegenover mij zit een meneer in een donkerrode skoettoet, die zich niet onthoudt van commentaar. Hij zegt met een verbaasde ondertoon.'Sommige mensen gedragen zich toch echt als olifanten en stampen maar gewoon overal doorheen,' mij aankijkend alsof hij antwoordt verwacht.
En dat krijgt hij dan ook want ik heb natuurlijk de enorme onhebbelijkheid, dat ik als rechtgeaarde Jordanees en Amsterdammer weer eens niet mijn kaken op elkaar kan houden.
'Ach meneer, er zijn nu eenmaal twee soorten mensen op deze aardkloot, te weten' de Mensheid en het Mensdom' en diegene die u bedoelt behoren volgens mij tot de laatste categorie. En dan hebben wij het nog helemaal niet gehad over het Dierenrijk.' De man kijkt mij met een blik vol van bewondering aan en zegt terwijl hij mij een hand geeft 'U bent een wijze vrouw.' Ik bedank hem voor dit compliment en bedenk dat het me héél wat jaartjes van vallen en opstaan heeft gekost om tot deze wijsheid te komen. We raken in een leuk gesprek gewikkeld terwijl vriendin M nog steeds bezig is haar lamp te bemachtigen.
Intussen heeft de eigenaresse van de ijscokraam snel een houten tuinbankje gekocht bij de winkel van meneer L Bakker,dat moet nog wel even gemonteerd worden. Dat moet niet zo moeilijk zijn , maar dan heb je aan twee handen niet genoeg en kun je best even wat hulp gebruiken. Ik bied haar een paar extra handen aan en hou de ene kant van het bankje in het gareel terwijl zij met een inbussleutel van het juiste formaat de schroeven er probeert in te wurmen, maar dat wil niet helemaal lukken.
Ik overhandig de constructietekening aan de man in de skoettoet die braaf toekijkt en vraag hem vriendelijk voor te lezen, uit eigen werk. Dit werkt op de lachspieren,maar verder komen we er niet mee. dan krijg ik een aardige vader met dochter in het vizier. Zij likken genoeglijk aan een hoorntje gevuld met ijs naast elkaar zittend op de (jawel) rand van de bewuste plantenbak.' U lijkt me nu een héél handig persoon'zeg ik uit het niets. De man knikt glunderend boven de bollen terwijl ik er brutaal achteraan zeg. 'Volgens mij zou u deze dame uit de brand helpen en een enorm plezier doen als u voor haar dat bankje in elkaar zet.' Haha lacht de man, even mijn ijsje opeten en dan klaar ik dat klusje wel.' Prettig geregeld heet zoiets en gebruik maken van elkaar talenten. Zie... ze zijn er nog de makkers van 'de mensheid'.
M gebaart dat we richting huis gaan .Ik neem afscheid van de man in de skoettoet geef hem een hand en bedank hem voor zijn aangename gezelschap en krijg spontaan een galante handkus.
Dat is lang héél geleden.Gelukkig zijn er nog mannen die dat doen en deze vrouw weet dat zeker te waarderen.
Dit is een wel heel bijzondere verjaardag voor mij. Mijn vader stierf toen hij 68 was.
Ik ben me bewust dat ik vandaag deze leeftijd heb mogen bereiken met de energie van de blauwe hand vanuit de Maya cultuur.
Mijn Tzolkin teken is blauwe hand en mijn levensweg ook. Kin 27 Toon 1.
En dat op een 11 dag ( 4+7) in een 11 jaar. 2018.
Ik ben een dankbare jarige job die nu na geniet van het zwembadkoor, alle apps, kaarten, facebook-felicitaties, telefoontjes en onverwachte visite en helemaal in de bloemetjes is gezet.
Dank jullie wel allemaal.
© Josephientje
lang zal ik leven in de gloria...
Voor mij maakt jarig zijn op mijn geboortedag eigenlijk niet zoveel meer uit want goedbeschouwd ben ik bijna elke dag wel een beetje jarig. Het is maar hoe je het bekijkt, ik heb zoveel lieverds om me heen dat de hele maand July al jaren in het teken van feestvieren staat en mij in ieder geval langer dan één dag het ultieme verjaardagsgevoel geeft.
Er staan allemaal gezellige vriendinnenuitjes gepland in de vorm van buiten de deur lunches en onverwachte leukig-heden die het leven zo aangenaam maken. Soms is het even snel schakelen, maar oh... Ik hou hier zo van!.
Gisteren kwam vriendin M mijn onderdanen mooi maken. Daarna was de afspraak om samen te gaan lunchen, dit komt er eigenlijk nooit van even tijd voor ons saampjes. Zij werkt en ik heb het bij tijd en wijle ook gewoon druk. maar gisteren ging het dan toch gebeuren. maar wel anders dan gepland.
'Jo? vind jij het erg om een lamp die ik besteld heb en die vandaag opgehaald moet worden samen even op te halen?' 'Nee hoor' zeg ik 'I follow the leader' ik huppel ( nou ja huppel?) wel achter je aan, no problem.'
Na de koffie en de pedicure beurt zien mijn voetjes er weer verzorgd uit en kan ik weer met goed fatsoen over straat.
Wij moeten naar Almere-Buiten daar wacht de lamp op haar. Zij rijdt, en ik krijg onderweg ondanks alle weg omleggingen en opbrekingen toch een klein beetje het vakantie gevoel. Zeker wanneer wij over de Hollandse brug rijden en ik vanaf mijn kant het strand zie liggen waar ik in de vorige eeuw 'jong, slank en mooi' de nodige tijd heb doorgebracht.
Ongelofelijk om te zien hoe snel dingen veranderen. In een paar jaar tijd is er weer zoveel bijgebouwd en wordt er nog steeds hard gewerkt aan wat de grootste stad van dit land moet gaan worden. Sommige plekken herken ik niet of nauwelijks meer.
Dit is weer zo'n dag met een gouden randje. De zon staat hoog aan de hemel en de lucht is ouderwets blauw zoals ik me dat herinner vanuit mijn kindertijd. Ik geniet met volle teugen terwijl ik arme M de oren van het hoofd klets. Ik maak nu eenmaal van alles mee en deel graag. Ben gewoon een druktemaker, ingeënt met een grammofoonnaald zoals mijn moeder dat vroeger zo subtiel kon zeggen.
Als we de auto parkeren, besluiten we ter plekke om ook even winkeltjes te gaan kijken ( Dat doe ik eigenlijk nooit meer!) en hebben we trek in iets lekkers. M weet een goeie toko waar ze overheerlijke broodjes met pittig warm rundvlees verkopen, die wij, zittend op de rand van een grote plantenbak met smaak naar binnenwerken. Ik vind het een traktatie.
Hoewel het warm is in de stad, is het, dankzij een constant licht briesje, goed uit te houden.We slenteren langs de winkeltjes waar overal uitverkoop borden hangen en drinken, in de schaduw onder een grote parasol op het terras van een Grieks restaurant een frisje. Dit is het simpele ultieme genieten. Meer heeft een mens niet nodig denk ik als ik achter M aansjok richting auto en lampenwinkel.
Dan valt mijn oog op een ijssalonnetje dat er zo netjes en gezellig uitziet dat wij daar niet aan voorbij kunnen zonder ons tegoed te doen aan een paar bolletjes verrukking met,of zonder slagroom.
Omdat ik best wel vermoeid begin te raken van het geslenter, stelt M voor de lamp op te halen, dan kan ik vast een ijsje eten.
Nou dat is aan mij besteed, want ik ben dol op ijs met echte slagroom.
M verdwijnt uit deze scene en ik bestel twee ijsjes die ik in één keer afreken, dan hoeft M alleen nog maar de smaak van de bollen uit te kiezen wanneer zij haar verlichting heeft gescoord,
Ik loop met mijn tas en bakje ijs in de hand naar de zijkant van de ijskraam en ga even zitten ook weer op de rand van een grote plantenbak om het bakje lekkers op mijn gemak te nuttigen.
Tussen de kraam en de bak met planten is een krappe open ruimte die er niet is om mensen door te laten Maar sommige mensen menen zich er toch door te moeten wurmen, want ja? Stel je toch eens voor dat je een heel klein stukje moet omlopen om bij de ingang van de ijskraam te kunnen komen.
Ik aanschouw dit gedrag en neem het in me op. wat ik denk, laat zich raden.
Schuin tegenover mij zit een meneer in een donkerrode skoettoet, die zich niet onthoudt van commentaar. Hij zegt met een verbaasde ondertoon.'Sommige mensen gedragen zich toch echt als olifanten en stampen maar gewoon overal doorheen,' mij aankijkend alsof hij antwoordt verwacht.
En dat krijgt hij dan ook want ik heb natuurlijk de enorme onhebbelijkheid, dat ik als rechtgeaarde Jordanees en Amsterdammer weer eens niet mijn kaken op elkaar kan houden.
'Ach meneer, er zijn nu eenmaal twee soorten mensen op deze aardkloot, te weten' de Mensheid en het Mensdom' en diegene die u bedoelt behoren volgens mij tot de laatste categorie. En dan hebben wij het nog helemaal niet gehad over het Dierenrijk.' De man kijkt mij met een blik vol van bewondering aan en zegt terwijl hij mij een hand geeft 'U bent een wijze vrouw.' Ik bedank hem voor dit compliment en bedenk dat het me héél wat jaartjes van vallen en opstaan heeft gekost om tot deze wijsheid te komen. We raken in een leuk gesprek gewikkeld terwijl vriendin M nog steeds bezig is haar lamp te bemachtigen.
Intussen heeft de eigenaresse van de ijscokraam snel een houten tuinbankje gekocht bij de winkel van meneer L Bakker,dat moet nog wel even gemonteerd worden. Dat moet niet zo moeilijk zijn , maar dan heb je aan twee handen niet genoeg en kun je best even wat hulp gebruiken. Ik bied haar een paar extra handen aan en hou de ene kant van het bankje in het gareel terwijl zij met een inbussleutel van het juiste formaat de schroeven er probeert in te wurmen, maar dat wil niet helemaal lukken.
Ik overhandig de constructietekening aan de man in de skoettoet die braaf toekijkt en vraag hem vriendelijk voor te lezen, uit eigen werk. Dit werkt op de lachspieren,maar verder komen we er niet mee. dan krijg ik een aardige vader met dochter in het vizier. Zij likken genoeglijk aan een hoorntje gevuld met ijs naast elkaar zittend op de (jawel) rand van de bewuste plantenbak.' U lijkt me nu een héél handig persoon'zeg ik uit het niets. De man knikt glunderend boven de bollen terwijl ik er brutaal achteraan zeg. 'Volgens mij zou u deze dame uit de brand helpen en een enorm plezier doen als u voor haar dat bankje in elkaar zet.' Haha lacht de man, even mijn ijsje opeten en dan klaar ik dat klusje wel.' Prettig geregeld heet zoiets en gebruik maken van elkaar talenten. Zie... ze zijn er nog de makkers van 'de mensheid'.
M gebaart dat we richting huis gaan .Ik neem afscheid van de man in de skoettoet geef hem een hand en bedank hem voor zijn aangename gezelschap en krijg spontaan een galante handkus.
Dat is lang héél geleden.Gelukkig zijn er nog mannen die dat doen en deze vrouw weet dat zeker te waarderen.
Dit is een wel heel bijzondere verjaardag voor mij. Mijn vader stierf toen hij 68 was.
Ik ben me bewust dat ik vandaag deze leeftijd heb mogen bereiken met de energie van de blauwe hand vanuit de Maya cultuur.
Mijn Tzolkin teken is blauwe hand en mijn levensweg ook. Kin 27 Toon 1.
En dat op een 11 dag ( 4+7) in een 11 jaar. 2018.
Ik ben een dankbare jarige job die nu na geniet van het zwembadkoor, alle apps, kaarten, facebook-felicitaties, telefoontjes en onverwachte visite en helemaal in de bloemetjes is gezet.
Dank jullie wel allemaal.
© Josephientje
Reacties
Een reactie posten