Doorgaan naar hoofdcontent

                                                    Afgelopen week even geen blog
Deze Pensionada is druk bezig met de voorbereidingen voor een nieuw boek.
Het wordt een verzameling waargebeurde verhalen van alles wat ik heb meegemaakt en bij tijd en wijle nog meemaak. Dus dat betekent; zoeken, verzamelen, herschrijven verbeteringen aanbrengen en zoveel als mogelijk is redigeren.
Dan is er ook de drukte rondom de pr van mijn debuut. 'Leven vanuit verzet', dat langzaam maar zeker op gang komt.
De voorbereidingen voor mijn lezing aanstaande 12 september en de workshop die ik in diezelfde week ga volgen bij mijn uitgever. vragen ook wat tijd en mentale voorbereiding, iets dat ik helemaal leuk vind, maar waar ik wel even mijn hersens voor moet gebruiken.
Dit kost tijd en energie en van dat laatste had ik de afgelopen tijd niet zoveel, maar gelukkig begint dit langzaam terug te komen.
Mijn hersens stellen zich op dit moment in op een maand 'Prednison', een chemisch paardenmiddel, dit om te diagnosticeren of de helse pijnen die ik vaak heb, toch te wijten zijn aan een vorm van spierreuma.
Tante Reumadokter zegt dat dit DE manier is om te kunnen vaststellen of ik dat heb.
En na een week van pillen slikken constateer ik, dat de vreselijke spierpijnen in mijn armen, nek en benen minderen en dat ik me, na een aantal dagen, zwaar oververmoeid, haast noodgedwongen over heb moeten geven aan veel slaap, nu energieker voel dan tevoren.
Enfin, ik neem deze maand maar braaf in wat tante dokter me heeft voorgeschreven en ga ervan uit dat hierdoor de diagnose straks duidelijk te stellen is.
Nood breekt wetten in deze. Alles beter dan die afschuwelijke pijnen elke dag. Maar echt blij van al die chemische rotzooi word ik niet.

Wel wordt ik blij van het feit
dat mijn blogs, onder andere die over 'de Jordaan' altijd zo worden gewaardeerd. Dit keer werd mijn blog in totaal, 1176 keer in één week gelezen door lezers van over de hele wereld.
Dat geeft deze burger moed om ondanks alle pijn en narigheid toch door te gaan met schrijven en dat doe ik dan ook met véél plezier.
Niets leukers, dan wanneer mijn pennenvruchten met belangstelling gelezen worden.Heel véél dank hiervoor.
Ik hou u op de hoogte, van het reilen en zeilen van 'Josephientje.'

Mooie dag vandaag © Josephientje 





Reacties

Populaire posts van deze blog

Los zand    24-3-2019 Als los zand glipt de tijd door mijn vingers en is ook deze dag voorbij voordat ik er erg in heb. De duisternis treedt langzaam in en ik zie de zon achter de bomen zakken in een fel rode gloed. Even ga ik buiten op mijn balkonnetje staan om naar dit, elke keer weer verbijsterende spektakel te kijken. Het is oogstrelend zoals de natuur zich laat zien, elke dag weer in een andere gedaante. Zelf loop ik nog steeds in de vette lappen, vanochtend bij het opstaan, heb ik razendsnel alle voornemens die ik voor deze dag had, van tafel geveegd en laat ik het leven toe zoals het zich aandient. Soms heb ik van die dagen, waarop er werkelijks niets uit mijn handen komt en mijn geest zich kennelijk aan het voorbereiden is op de volgende aanval van creativiteit die op ditzelfde moment een uitbarsting heeft. Mijn vingertoppen dansen over het toetsenbord en ik ben niet meer te stoppen. Zinnen lang en kort, schieten door mijn hoofd en worden onmiddellijk
Dagje 'JORDAAN' Amsterdam. Op deze stralende, warme herfstdag staat weer een dagje 'Jordaan ' gepland. Dit keer ga ik met schrijfmaatje Ingrid. De zon staat al hoog aan de hemel wanneer ik aankom op het Amsterdamse centraal, waar wij een afspraak hebben om kwart voor 11. Ik neem een trein eerder en ben hierdoor ruimschoots op tijd. Lijkt het nu maar zo, of is het echt zo dat door de komst van de noord Zuid lijn de drukte bovengronds iets rustiger oogt? Ik zie in ieder geval niet zoveel gekrioel van mensen, meestal toeristen, die mij voor de voeten lopen. Wel is er veel politie op de been en rijden er, door politie optreden, geen treinen van en naar Hoofddorp schalt het door de luidsprekers. Het zal wel ergens voor nodig zijn, maar je zult toch maar een afspraak hebben in Hoofddorp. Ik heb nog even wat tijd, voordat ik mijzelf voor de Hoofdingang plaats, opdat mijn schrijfvriendin mij kan spotten. Dit is een lang geleden gepland dagje, waar wij ons allebei zéér op
Hoe triest en typerend. De klacht die ik gisterenmiddag heb neergelegd betreffende het onmenselijke gedrag van een van de chauffeurs van 'WMO Taxi Gooi en Vechtstreek' welke ik gedeeld heb met hun facebook pagina en de mijne, heeft geleid tot het plotseling opschonen van bovengenoemde pagina. Twee klachten (waaronder de mijne) zijn per onmiddellijk van hun site verwijderd. Deze actie van WMO taxi zegt  wel genoeg! Maar de actie van fb kan ik absoluut niet billijken, temeer omdat mijn klacht op geen enkele manier onfatsoenlijkheden bevat. Publiceren,(uitwisseling, waar fb toch voor bedoeld is) heeft gemaakt dat ik nu min of meer geboycot wordt. Ik kan opeens niets meer op mijn tijdlijn kwijt, geen likes of een opmerking plaatsen bij mijn facebook vrienden. Oeps er is iets mis, heb ik vandaag net iets te vaak voorbij zien komen! Als Nederlands staatsburger, levend in een land, waarin vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel staat ben ik stomverbaasd over de actie van