Doorgaan naar hoofdcontent

                                                Héél verrassend nieuws

Mijn hart maakt een sprongetje. Ik kan het nog niet helemaal bevatten, en ik ben er ook nog niet, dat besef ik maar al te goed. Maar ik zou het nu al  bijna van de daken kunnen schreeuwen!
Een aantal maanden geleden, heb ik mee gedaan aan de Nationale voorleeslunch middag verhalen wedstrijd.
Er hebben over de tweehonderd mensen aan deelgenomen en uit alle deelnemers is een shortlist van verhalen samengesteld, die door de jury gelezen gaan worden.
Tot mijn grote verbazing en verrukking zit ik bij de dertig geselecteerden die meedingen naar de hoofdprijs.
Ik ben genomineerd! Ik ding dus mee om bij de beste drie te gaan behoren.
Ik knijp mezelf even in mijn arm wanneer ik mijn naam op de lijst zie staan.
Natuurlijk ben ik er nog niet helemaal, maar deze nominatie geeft al reden tot warme wangen en het overslaan van mijn hart.

#Mijn straat // Josephientje
https://sweek.com/read/8815/1102674648
       
Ik heb nog 29 verhalen achter mij te laten en dan pas mag ik echt helemaal los gaan.
MAAR, hoe dan ook, ik ben een van de dertig genomineerden, wiens verhalen door de vakjury van de verhalen wedstrijd gelezen gaan worden.
Ik ben reuze blij,ook al voelt dit nog wat onwerkelijk.

Drie keer heb ik de aankondiging herlezen en ik sta toch echt op de shortlist!
Nu gaan er nog een aantal weken van wachten op de uitslag aan vooraf,
Als ik straks bij de eerste drie mag behoren en mijn verhaal voorgelezen wordt aan ouderen in bibliotheken, buurthuizen en zorginstellingen, zou dit helemaal de kers op mijn taart zijn!
Dan komt er weer een lang en diep gekoesterde wens van mij uit.
Voorgelezen worden! Daar is mijn verhaal helemaal voor geschreven.
Want datgene wat ik op papier heb gezet is in feite een stuk nostalgie dat nooit weer terugkeert en bij de tijdsgeest van mijn jeugd behoort.
Waarvan ik denk, dat ouderen hier nog wel eens aan terugdenken, zich hier nog steeds in kunnen vinden en er ook nog weleens over mijmeren. Niets zo fijn als luisteren naar en vertellen over gezamenlijke herinneringen uit een ver verleden.
Ik ga intussen mijn ziel in lijdzaamheid bezitten en vraag u, zéér gewaardeerde lezers, om de aankomende drie weken bergen goede energieën deze kant op te sturen.
Met een bundeling van positieve energie gaat het vast lukken en wordt ook deze droom werkelijkheid.
Ik hou u op de hoogte.




©Josephientje


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hoe triest en typerend. De klacht die ik gisterenmiddag heb neergelegd betreffende het onmenselijke gedrag van een van de chauffeurs van 'WMO Taxi Gooi en Vechtstreek' welke ik gedeeld heb met hun facebook pagina en de mijne, heeft geleid tot het plotseling opschonen van bovengenoemde pagina. Twee klachten (waaronder de mijne) zijn per onmiddellijk van hun site verwijderd. Deze actie van WMO taxi zegt  wel genoeg! Maar de actie van fb kan ik absoluut niet billijken, temeer omdat mijn klacht op geen enkele manier onfatsoenlijkheden bevat. Publiceren,(uitwisseling, waar fb toch voor bedoeld is) heeft gemaakt dat ik nu min of meer geboycot wordt. Ik kan opeens niets meer op mijn tijdlijn kwijt, geen likes of een opmerking plaatsen bij mijn facebook vrienden. Oeps er is iets mis, heb ik vandaag net iets te vaak voorbij zien komen! Als Nederlands staatsburger, levend in een land, waarin vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel staat ben ik stomverbaasd over de actie van
1 reactie
Meer lezen
Los zand    24-3-2019 Als los zand glipt de tijd door mijn vingers en is ook deze dag voorbij voordat ik er erg in heb. De duisternis treedt langzaam in en ik zie de zon achter de bomen zakken in een fel rode gloed. Even ga ik buiten op mijn balkonnetje staan om naar dit, elke keer weer verbijsterende spektakel te kijken. Het is oogstrelend zoals de natuur zich laat zien, elke dag weer in een andere gedaante. Zelf loop ik nog steeds in de vette lappen, vanochtend bij het opstaan, heb ik razendsnel alle voornemens die ik voor deze dag had, van tafel geveegd en laat ik het leven toe zoals het zich aandient. Soms heb ik van die dagen, waarop er werkelijks niets uit mijn handen komt en mijn geest zich kennelijk aan het voorbereiden is op de volgende aanval van creativiteit die op ditzelfde moment een uitbarsting heeft. Mijn vingertoppen dansen over het toetsenbord en ik ben niet meer te stoppen. Zinnen lang en kort, schieten door mijn hoofd en worden onmiddellijk
Een reactie posten
Meer lezen
Dagje 'JORDAAN' Amsterdam. Op deze stralende, warme herfstdag staat weer een dagje 'Jordaan ' gepland. Dit keer ga ik met schrijfmaatje Ingrid. De zon staat al hoog aan de hemel wanneer ik aankom op het Amsterdamse centraal, waar wij een afspraak hebben om kwart voor 11. Ik neem een trein eerder en ben hierdoor ruimschoots op tijd. Lijkt het nu maar zo, of is het echt zo dat door de komst van de noord Zuid lijn de drukte bovengronds iets rustiger oogt? Ik zie in ieder geval niet zoveel gekrioel van mensen, meestal toeristen, die mij voor de voeten lopen. Wel is er veel politie op de been en rijden er, door politie optreden, geen treinen van en naar Hoofddorp schalt het door de luidsprekers. Het zal wel ergens voor nodig zijn, maar je zult toch maar een afspraak hebben in Hoofddorp. Ik heb nog even wat tijd, voordat ik mijzelf voor de Hoofdingang plaats, opdat mijn schrijfvriendin mij kan spotten. Dit is een lang geleden gepland dagje, waar wij ons allebei zéér op
2 reacties
Meer lezen