Doorgaan naar hoofdcontent

Creatief bankieren..

Onderstaand verhaaltje van precies 250 woorden, schreef ik vanmiddag voor een schrijfwedstrijd waar ik 50 euro mee kan winnen.
Dit zou me zo goed uitkomen! Dan heb ik weer wat ruimte voor een stukje  PR voor mijn boek 'Leven vanuit verzet'.
Ik had inspiratie, begon te schrijven en eindigde precies met de 250 geoorloofde woorden. Yes! Dacht ik, dan gaat het er ook meteen uit en wie weet? Flink duimen. Het woord 'geheim'moest erin voor komen.
Welnu, ik denk dat ik hier aardig in geslaagd ben. Even delen dus. Veel leesplezier.

# Mijn geheim

Dat hou ik voor mezelf, immers het is mijn geheim.
Als ik het ga verklappen, of delen met velen, dan is het niet meer van mij, dan is het algemeen bezit en dat is beslist niet wat ik wens.
Dus… je kunt het mij niet ontfutselen.
Het zal wel altijd een raadsel voor je blijven.
Ik denk, dat je stiekem gaat gissen, dat je gaat
piekeren en nadenken over wat het toch zal zijn,
dat je gaat terugrekenen, optellen en aftrekken, vermenigvuldigen misschien?
Je verkneukelt je vast nu al op de juiste uitkomst. Maar ik weet, dat je er faliekant naast zult zitten.
Ik heb dit zo goed bewaard, mijn leven lang draag ik het al bij me. Het is bijna onderdeel geworden van wie ik ben en hoe ik mezelf profileer.
Ik ben wel op een leeftijd gekomen, dat ik dit zonder gêne prijs kan geven, maar iets houdt mij nog tegen. Noem het innerlijk fatsoen of diepe schaamte ik weet het zelf ook niet meer.
Maar een ding weet ik absoluut zeker, de karige momenten dat ik erover wilde beginnen bleven de woorden als het ware achter mijn huig steken en was het net alsof ik een dikke prop in mijn keel had. Een brok dat de boel stagneerde zodat ik ook bijna geen lucht meer kreeg. Daarom gaf ik het op. Kennelijk was het niet de bedoeling dat ik het zou vertellen.
Toen niet en nu ook niet
Dat lijkt me beter zo!


©Josephientje

Ik hou u op de hoogte.





Reacties

Populaire posts van deze blog

Hoe triest en typerend. De klacht die ik gisterenmiddag heb neergelegd betreffende het onmenselijke gedrag van een van de chauffeurs van 'WMO Taxi Gooi en Vechtstreek' welke ik gedeeld heb met hun facebook pagina en de mijne, heeft geleid tot het plotseling opschonen van bovengenoemde pagina. Twee klachten (waaronder de mijne) zijn per onmiddellijk van hun site verwijderd. Deze actie van WMO taxi zegt  wel genoeg! Maar de actie van fb kan ik absoluut niet billijken, temeer omdat mijn klacht op geen enkele manier onfatsoenlijkheden bevat. Publiceren,(uitwisseling, waar fb toch voor bedoeld is) heeft gemaakt dat ik nu min of meer geboycot wordt. Ik kan opeens niets meer op mijn tijdlijn kwijt, geen likes of een opmerking plaatsen bij mijn facebook vrienden. Oeps er is iets mis, heb ik vandaag net iets te vaak voorbij zien komen! Als Nederlands staatsburger, levend in een land, waarin vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel staat ben ik stomverbaasd over de actie van
Los zand    24-3-2019 Als los zand glipt de tijd door mijn vingers en is ook deze dag voorbij voordat ik er erg in heb. De duisternis treedt langzaam in en ik zie de zon achter de bomen zakken in een fel rode gloed. Even ga ik buiten op mijn balkonnetje staan om naar dit, elke keer weer verbijsterende spektakel te kijken. Het is oogstrelend zoals de natuur zich laat zien, elke dag weer in een andere gedaante. Zelf loop ik nog steeds in de vette lappen, vanochtend bij het opstaan, heb ik razendsnel alle voornemens die ik voor deze dag had, van tafel geveegd en laat ik het leven toe zoals het zich aandient. Soms heb ik van die dagen, waarop er werkelijks niets uit mijn handen komt en mijn geest zich kennelijk aan het voorbereiden is op de volgende aanval van creativiteit die op ditzelfde moment een uitbarsting heeft. Mijn vingertoppen dansen over het toetsenbord en ik ben niet meer te stoppen. Zinnen lang en kort, schieten door mijn hoofd en worden onmiddellijk
Dagje 'JORDAAN' Amsterdam. Op deze stralende, warme herfstdag staat weer een dagje 'Jordaan ' gepland. Dit keer ga ik met schrijfmaatje Ingrid. De zon staat al hoog aan de hemel wanneer ik aankom op het Amsterdamse centraal, waar wij een afspraak hebben om kwart voor 11. Ik neem een trein eerder en ben hierdoor ruimschoots op tijd. Lijkt het nu maar zo, of is het echt zo dat door de komst van de noord Zuid lijn de drukte bovengronds iets rustiger oogt? Ik zie in ieder geval niet zoveel gekrioel van mensen, meestal toeristen, die mij voor de voeten lopen. Wel is er veel politie op de been en rijden er, door politie optreden, geen treinen van en naar Hoofddorp schalt het door de luidsprekers. Het zal wel ergens voor nodig zijn, maar je zult toch maar een afspraak hebben in Hoofddorp. Ik heb nog even wat tijd, voordat ik mijzelf voor de Hoofdingang plaats, opdat mijn schrijfvriendin mij kan spotten. Dit is een lang geleden gepland dagje, waar wij ons allebei zéér op