Doorgaan naar hoofdcontent

Tegengestelde tegenstellingen.
                                          Het was een klaarlichte nacht. 
Op de hoek van een ronde tafel zat een pasgeboren grijsaard, bij een uitgedoofde kaars, in een dichtgeslagen boek te lezen.
Plotseling hoorde hij rook en zag hij een knal! Het leek een implosie van een gesprongen lege auto binnenband!
Hij rende de trap op naar beneden, keek op zijn fiets hoe laat het was, sprong op zijn horloge en reed met een slakkengang van 100 hectoliter tegen een stilstaande elektrische paardentram die net voorbij reed.
Hij viel achterover op zijn buik in een plas zand en werd, door de plaatselijke brandweer, zwaar gewond opgenomen in een protestants rooms-katholiek postkantoor. De geneesheer, die niet aanwezig was, constateerde een schedelbreuk in z’n linker dij en een schedelbasisfractuur in zijn linker oorlel. minus een drie dubbele navelbreuk naast zijn linker neusgat.
Men legde hem in zittende houding in een ligbed. Zeven dagen na zijn dood overleed hij door een lachstuip van het huilen tijdens een serieuze dramafilm geschilderd op een groot doek. Hij heeft nooit gedacht aan zelfmoord, want dat was wel het laatste wat hij zou doen. Uiteindelijk overleed hij drie dagen vroeger aan zijn dood en hij leefde nog lang en gelukkig. Gisteren zal de begrafenis in alle stilte deelnemen. Alwaar de genodigden schaterlachend van verdriet een rondedansje deden op de maat van de polonaise...

Bovenstaande is niet helemaal van mezelf, maar kwam plotseling omhoog vanuit mijn geheugen.
Te grappig om niet te delen. Ik wil het u niet onthouden op deze grijze zondag.
Véél leesplezier.

Toegift;

Hoor es, zei dove Doris,
daar loopt een muis over de zolder.
Ik zie hem, zei blinde Hannes.
Ik pak hem zei lamme Nelis.
En ik steek hem in mijn zak.
zei nakende Krelis.

©Josephientje

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dagje 'JORDAAN' Amsterdam. Op deze stralende, warme herfstdag staat weer een dagje 'Jordaan ' gepland. Dit keer ga ik met schrijfmaatje Ingrid. De zon staat al hoog aan de hemel wanneer ik aankom op het Amsterdamse centraal, waar wij een afspraak hebben om kwart voor 11. Ik neem een trein eerder en ben hierdoor ruimschoots op tijd. Lijkt het nu maar zo, of is het echt zo dat door de komst van de noord Zuid lijn de drukte bovengronds iets rustiger oogt? Ik zie in ieder geval niet zoveel gekrioel van mensen, meestal toeristen, die mij voor de voeten lopen. Wel is er veel politie op de been en rijden er, door politie optreden, geen treinen van en naar Hoofddorp schalt het door de luidsprekers. Het zal wel ergens voor nodig zijn, maar je zult toch maar een afspraak hebben in Hoofddorp. Ik heb nog even wat tijd, voordat ik mijzelf voor de Hoofdingang plaats, opdat mijn schrijfvriendin mij kan spotten. Dit is een lang geleden gepland dagje, waar wij ons allebei zéér op...
Goedemorgen op deze mooie zondagmorgen, Het wordt voor mij, door alle drukte die ik rondom mij heen heb, een beetje moeilijk om nog met enige regelmaat een blogje te schrijven. Maar helemaal opgeven, kan ik nog niet. Ik schrijf nu bijna zeven jaar frequent mijn belevenissen en plaats deze voor alle mensen die het maar lezen willen op het internet. Maar dit tijdperk dreigt mij voorbij te streven. Op Google + kan ik straks niets meer plaatsen, zij gaan binnenkort uit de lucht en facebook begint hier en daar ook wat scheurtjes en scheuren te vertonen. Het nieuwe korte schrijfkanaal is Instagram, ook daar ben ik tegenwoordig lid van ( je moet wel, wil je een beetje meegaan met deze tijd ) ik heb de eerste foto, van mijn boek met bijpassende boekenlegger' weliswaar zonder tekst, maar wel met een verwijzing naar mijn Website reeds geplaatst. Daar kan men, bijna, alles te weten komen, van wat ik allemaal uitspook op creatief gebied. Gemak dient de mens nietwaar? Soms heb ik h...
Mijn lieve Joodse buurvrouw die het appartement aan het einde van deze gang bewoont , is na afwezigheid van een aantal dagen weer thuis. 'Jaaah ik ben het, ik ben er weer hoor! Kun jij even voor mij opendoen?' Tettert ze met luide stem door mijn intercom.' Maar natuurlijk! roep ik terug' terwijl ik snel de hoorn ophang en de gang in storm om haar bij de lift op te vangen met haar pakkelarie. Je kan niet om haar heen, want als zij eenmaal begint te kletsen,dan houdt ze voorlopig niet meer op. Ik stoor me daar niet zo aan en weet haar meestal wel op tijd af te remmen en weer stil te krijgen, maar laat haar nu maar even begaan. Kennelijk heeft ze dit nu even nodig om weer een beetje te wennen aan haar thuiskomst. Ik ben oprecht blij om haar weer in levende lijve te zien, neem de twee tassen van haar over en steek de sleutel in het slot van haar voordeur terwijl ik deze omdraai en de deur openhoudt, zeg ik 'Entree Madame.' Ze loopt met ferme pas naar binnen...