Doorgaan naar hoofdcontent

HILARISCH


Vraagje? Heeft iemand van jullie wel eens een eitje gepeld met gevoelloze vingertoppen van de secondelijm?
Dit is echt een ervaring op zich. ‘De truc met het ei’ haha.   
Heb ik weer! Ik moest mijn maansteentje weer in mijn zilveren maangodin hangertje lijmen. Dit is de derde keer dat zij er uit is gevallen, maar kennelijk wil zij toch bij mij blijven, want ze valt elke keer weer in mijn nabijheid opdat ik haar zie, in mijn hand of zo.
Nu lag ze al een week met een tubetje secondelijm in een leeg theekopje en vandaag heb ik het steentje weer keurig in de godin gelijmd met die bewuste lijm dus.
Maar er zijn een aantal dingen die ik gewoon niet kan, zonder vreselijke rampen aan te richten en/of troep te maken. Zoals daar zijn: Zilver, of koperpoetsen, dan zit het spul tot onder mijn oksels. Schoenen poetsen, doe ik met de schoenpoets tot aan mijn ellebogen! Iets lijmen met secondelijm, ik lijm hoe dan ook altijd mijn vingertoppen mee, zeker bij zo’n precies klusje.
Mijn eitjes voor de lunch stonden op het vuur en daarna onder de koude kraan om af te koelen, het ding was weer vastgelijmd en de toppen van mijn vingers waren weer van elkaar getrokken. Ga dan maar eens een eitje pellen met die, gelukkig tijdelijk, gevoelloze topjes. Dat is net zo iets als Hans Klok aan een haakwerkje zet denk ik... Gelukkig kan ik in dit soort situaties altijd om mezelf gieren van de pret dus dit keer lag ik dubbelgevouwen boven het aanrecht en vroeg ik me oprecht af of er meer mensen zijn die dit soort van idioterie meemaken? Vandaar mijn boven gestelde vraag aan héél Nederland en de rest van de wereld?  
Gelukkig kan ik wel snel gevoelloos typen. Dat scheelt.
© Josephientje

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dagje 'JORDAAN' Amsterdam. Op deze stralende, warme herfstdag staat weer een dagje 'Jordaan ' gepland. Dit keer ga ik met schrijfmaatje Ingrid. De zon staat al hoog aan de hemel wanneer ik aankom op het Amsterdamse centraal, waar wij een afspraak hebben om kwart voor 11. Ik neem een trein eerder en ben hierdoor ruimschoots op tijd. Lijkt het nu maar zo, of is het echt zo dat door de komst van de noord Zuid lijn de drukte bovengronds iets rustiger oogt? Ik zie in ieder geval niet zoveel gekrioel van mensen, meestal toeristen, die mij voor de voeten lopen. Wel is er veel politie op de been en rijden er, door politie optreden, geen treinen van en naar Hoofddorp schalt het door de luidsprekers. Het zal wel ergens voor nodig zijn, maar je zult toch maar een afspraak hebben in Hoofddorp. Ik heb nog even wat tijd, voordat ik mijzelf voor de Hoofdingang plaats, opdat mijn schrijfvriendin mij kan spotten. Dit is een lang geleden gepland dagje, waar wij ons allebei zéér op...
Los zand    24-3-2019 Als los zand glipt de tijd door mijn vingers en is ook deze dag voorbij voordat ik er erg in heb. De duisternis treedt langzaam in en ik zie de zon achter de bomen zakken in een fel rode gloed. Even ga ik buiten op mijn balkonnetje staan om naar dit, elke keer weer verbijsterende spektakel te kijken. Het is oogstrelend zoals de natuur zich laat zien, elke dag weer in een andere gedaante. Zelf loop ik nog steeds in de vette lappen, vanochtend bij het opstaan, heb ik razendsnel alle voornemens die ik voor deze dag had, van tafel geveegd en laat ik het leven toe zoals het zich aandient. Soms heb ik van die dagen, waarop er werkelijks niets uit mijn handen komt en mijn geest zich kennelijk aan het voorbereiden is op de volgende aanval van creativiteit die op ditzelfde moment een uitbarsting heeft. Mijn vingertoppen dansen over het toetsenbord en ik ben niet meer te stoppen. Zinnen lang en kort, schieten door mijn hoofd en worden onm...
Goedemorgen op deze mooie zondagmorgen, Het wordt voor mij, door alle drukte die ik rondom mij heen heb, een beetje moeilijk om nog met enige regelmaat een blogje te schrijven. Maar helemaal opgeven, kan ik nog niet. Ik schrijf nu bijna zeven jaar frequent mijn belevenissen en plaats deze voor alle mensen die het maar lezen willen op het internet. Maar dit tijdperk dreigt mij voorbij te streven. Op Google + kan ik straks niets meer plaatsen, zij gaan binnenkort uit de lucht en facebook begint hier en daar ook wat scheurtjes en scheuren te vertonen. Het nieuwe korte schrijfkanaal is Instagram, ook daar ben ik tegenwoordig lid van ( je moet wel, wil je een beetje meegaan met deze tijd ) ik heb de eerste foto, van mijn boek met bijpassende boekenlegger' weliswaar zonder tekst, maar wel met een verwijzing naar mijn Website reeds geplaatst. Daar kan men, bijna, alles te weten komen, van wat ik allemaal uitspook op creatief gebied. Gemak dient de mens nietwaar? Soms heb ik h...