schrijventjes van "Josephientje"

      Een wonderbaarlijke kerst Wat ben ik toch een                  gelukkeling Vandaag 22 december 2018 in de Kerstbijlage van Nederlands Dagblad.   https://www.nd.nl/…/fotoserie-mijn-engel-in-korte-tijd-vrie… Wie was uw ‘engel’ het afgelopen jaar? In deze fotoserie vertellen mensen over het goede nieuws dat ze van een ander hoorden. Angelique Boezer (47, rechts) uit Raamsdonksveer met haar ‘engel’ José Bosma (68) uit Bussum. ‘Dankzij José gaat een wens van meer dan dertig jaar geleden in vervulling. We zijn samen bezig met een kinderboek. Ik maak de illustraties en José schrijft de teksten. Het is een grappig en leerzaam boek dat gaat over een dametje dat van alles meemaakt in Nederland. Het verhaal is gebaseerd op José zelf. Als vijftienjarige maakte ik al tekeningen. Ik wilde graag illustrator worden bij de tijdschriften Yes of Libelle. Maar omdat ik niet goed genoeg was...

Schrijversland Ik heb mijn draai nog niet helemaal gevonden in het land dat de schrijver toebehoort. Is het Iemandsland? of Niemandsland? ik ben er nog niet uit. Een quote? Een boek? Een kortverhaal? Een gedicht? Ik schrijf het. Misschien niet naar de wens van elke lezer, maar net zoals een kok niet voor alle monden kan koken, zullen mijn schrijfsels, de een nu eenmaal meer aanspreken en boeien dan de ander. Ik doe gewoon wat ik voel dat ik moet doen en soms pakt dat iets anders uit als ik in gedachten heb. Inspiratie is een heel apart iets. Ineens stroom je ervan over… en op andere momenten heb je het gewoon even niet. Gelukkig heb ik in korte tijd geleerd, dat inspiratie altijd wel weer ergens opduikt en ik op die momenten haastig neerschrijf wat mijn hersens mij dicteren. Soms kort, soms lang en soms in dichtvorm. En nee, ik ben geen letterkundige en ook geen Neerlandica, ben zelfs geen journalist en noem mijzelf nog geen auteur. Ik ben, en dat is genoeg. Schrijfster, daar kan...

'Carnaval' is TE vroeg begonnen dit jaar. Een hol vat, noemt ons land een vaasje? Hij toast, zegt proost, het met zichzelf ingenomen baasje. Wat een slecht gekozen metafoor.. daar voel ik mij als rechtgeaarde Nederlander absoluut te goed voor! Hoe badinerend kun je zijn over de ruggen van de kiezers? Wordt het niet eens tijd om op te stappen en u te scharen bij de rest van de verliezers. De schade die is aangericht, is allang niet meer terug te draaien. Misschien valt er nog iets te redden als er echt een andere wind gaat waaien. Blijft de vraag of er, van dit eens zo welvarende land nog iets overeind blijft staan. Of is het nu echt bezig te (ver) zuipen na een lange tijd van lijden? Omdat verborgen en weggemoffelde gebreken, zoals armoede, daklozen, failliete ziekenhuizen, slechte zorg, scholing, medicijntekorten en op de stoep stervende ouderen, met de inhoud van 'een vaasje' genotzuchtig het keelgat in te laten glijden. De wrange smaak wegspoelt van het aanger...

Weet je nog? ‘Weet je nog Mam?’ Kerstavond een flink aantal jaren geleden. Toen wij na de bel gehoord te hebben, allebei op hetzelfde moment de deur opendeden? Weet je het nog ‘Lieve Mam?’ Op de drempel van jouw huis, stonden een jongen en een meisje van hooguit 18 jaar die met een verwachtingsvolle blik in hun ogen aan ons vroegen of ze iets mochten zingen? Speciaal voor ons. ‘Weet je nog Mam, weet je het nog?’ Daar stonden wij, dicht bij elkaar, hand in hand net zo verwachtingsvol op wat komen ging. Even stond de wereld stil voor jou en mij, er was alleen het grote Nu in dat ene speciale moment waarop zij bijna gelijktijdig inademden en de eerste noot inzette van hun zuiver, hemels engelengezang. ‘Weet je nog Mam?' Het was een ‘Christmas Carol’ een prachtig, dit keer gezongen, kerstverhaal op de mooiste en zuiverste klanken die wij ooit gehoord hadden. Beiden stonden wij daar, als waren wij betoverd, intens genietend van dit speciale magische...

Afgelopen vrijdag, alweer bijna een week geleden, mocht ik een lezing geven in de Jordaan bij het 'Jordanees Historisch Museum in de Bloemstraat te Amsterdam. Weken van tevoren waren er aankondigingen gemaakt en verspreid op alle digitale kanalen. De eigenaresse en ik hielden over en weer contact o.a. hoeveel mensen er zouden gaan komen vanwege het aantal stoelen en de beperkte plaatsen, want zo groot is het pand niet. Maar er gaan gelukkig veel makke schapen in een hok, daar waren wij  beiden zeker van. Toen ik het aantal aanmeldingen zag, op Facebook berichtte ik haar dat het misschien handig was om een stuk of twintig klapstoelen te huren, want het zou toch vervelend zijn als mensen moesten blijven staan. Deze dame die ook voor geen kleintje vervaard is, was niet uit het veld te slaan en riep door de telefoon ' Dat komt helemaal goed met die stoelen Jo, ik ben op m'n best als ik flinke stress heb. Oké dacht ik en gaf het onmiddellijk over, want wie ben ik om daaraan...

Poppenkast!!! Ik wist dat het stond te gebeuren, maar wanneer precies? Dat wist ik dan weer niet. Tot ik vanochtend klokslag 8.00 uur werd gewekt door gerommel aan de buitenkant van het pand. HELLUP!!! De winterschilders hangen in een bakkie aan de  buitenmuur en wel op mijn stukje gevel! Met veel kabaal komt er een hangende steiger omhoog met twee mannen in een open bakkie die op de stopknop drukken pal voor mijn kamerraam. Goedemorgen maandagmorgen! Het 'sex on the beach' schalt keihard uit de luidsprekers van de meegenomen radio en komt boven het geluid van de schuurtol uit! De ververs, zetten nog een tandje bij, door mij boven het fortissimo van de schuurtol te trakteren op een conversatie die het nummer 'Sex on the beach'  kennelijk bij hen oproept op deze vroege maandagmorgen. 'He Kees, leuk weekeinde gehad? Heb jij nog gewipt? blért de ene tegen zijn zeer gewaardeerde collega. De ander schaterlacht,maar treed gelukkig niet in details, dus ik neem aan ...

HILARISCH Vraagje? Heeft iemand van jullie wel eens een eitje gepeld met gevoelloze vingertoppen van de secondelijm? Dit is echt een ervaring op zich. ‘De truc met het ei’ haha.    Heb ik weer! Ik moest mijn maansteentje weer in mijn zilveren maangodin hangertje lijmen. Dit is de derde keer dat zij er uit is gevallen, maar kennelijk wil zij toch bij mij blijven, want ze valt elke keer weer in mijn nabijheid opdat ik haar zie, in mijn hand of zo. Nu lag ze al een week met een tubetje secondelijm in een leeg theekopje en vandaag heb ik het steentje weer keurig in de godin gelijmd met die bewuste lijm dus. Maar er zijn een aantal dingen die ik gewoon niet kan, zonder vreselijke rampen aan te richten en/of troep te maken. Zoals daar zijn: Zilver, of koperpoetsen, dan zit het spul tot onder mijn oksels. Schoenen poetsen, doe ik met de schoenpoets tot aan mijn ellebogen! Iets lijmen met secondelijm, ik lijm hoe dan ook altijd mijn vingertoppen mee, zeker b...

                                     IK HEB HET DRUK, Ik heb het druk, ik heb het druk, ik heb het druk met mijn geluk. ‘K   heb nu geen tijd, maar straks misschien wel weer héél even. Ik heb het druk, ik heb het druk...mijn leuke dag kan niet meer stuk. Ik heb het druk, ik heb het druk… gewoon. MET LEVEN. © Josephientje